تست همدلی در آزمون هوش هیجانی بار-ان

همدلی «Empathy» ، یک مقیاس اساسی در هوش هیجانی است و  وقتی در سالهای ۱۹۸۰، برای اولین بار مطرح شد، فیلسوف ها انتقادات تندی به آن داشتند، زیرا فکر می کردند که آن نیز چیزی شبیه دلسوزی «Sympathy» یا همدردی است و تنها از نظر زبانی متفاوت است. با اینحال وقتی روانشناسان، همدلی را به عنوان ابتدا انگیزه و بعد هیجانی برای رفتارهای ارتباطی در اجتماعی شدن معرفی کردند، فیلسوفان دوست داشتند بدانند که چگونه همدلی کردن در انسان می تواند انسان را به خوشبختی و سعادت برساند؟

نویسنده: محمود امیری نیا، مؤلف و مدرس هوش هیجانی

همدلی ، هیجان رفتاری است که احساس و تفکر را در بر می گیرد و به معنای قدرت تشخیص و درک فرد را از هیجان و شناخت دیگران است و دانیل گلمن و بار-ان ، آن را به عنوان یک مقیاس و معیار اساسی در هوش هیجانی تعریف کرده اند. بر همین اساس، محققان در دهه اخیر آن را در دو بعد بررسی کرده اند:

1. همدلی عاطفی یا هیجانی

به معنای ظرفیت پاسخدهی به شرایط هیجانی دیگری است و توانایی قرار دادن خود به جای دیگری به نحوی که بتوان عواطف و هیجان های ناشی از رویدادها را به همان صورتی که او احساس می کند، درک کرد و با دادن پاسخی مناسب به وضعیت هیجانی پیش آمده به آن فرد کمک کرد که به وضعیت عاطفی پایدار دست پیدا کند (سیمون، ۲۰۰۹)

2. همدلی شناختی

به ظرفیت درک شرایط شناختی و فکری فرد دیگر گفته می شود به گونه ای که بتوان از زاویه دید او به مسئله نگاه کرد و این کار با گفتگو امکان پذیر خواهد بود (راجرز، ۲۰۰۷).

وقتی تعادل بین همدلی شناختی و عاطفی در فردی به هم می خورد، اختلالات روانی بروز می کند. نتایج اخیر نشان می دهد که خودشیفتگی، روان پریشی، جامعه ستیزی و شخصیت زدایی با آسیب به بخش  عاطفی در افراد مرتبط است و اختلالات دوقطبی و صفات مرزی با آسیب به بخش شناختی فرد رابطه دارد (بارون کوهن، ۲۰۱۱).  درخودماندگی و نشانگان کاستی توجه نیز با عدم تعادل در این دو مرتبط است (کاکس، ۲۰۱۲).

[raw]