آیا خوش بینی به معنای ساده لوحی است؟

خوشبینی ، ساده لوحی نیست هرچند که با اعتماد همراه است.

نویسنده: محمود امیری نیا، مؤلف و مدرس هوش هیجانی 

درباره خوش بینی و سوء ظن

 کسی نمی‌تواند به دیگری اعتماد کند درصورتی‌که به‌راحتی نسبت به او مشکوک و بدگمان باشد. از دست‌دادن حس خوش بینی نسبت به شایستگی مردمی که به آنها  اعتماد می‌کنیم، اعتماد را غیرممکن می‌سازد و بدون اطمینان از اینکه دیگران می‌توانند شایستگی خود را نشان دهند، نمی‌توانیم به آنها اعتماد کنیم (گوویِر[۱]، ۱۹۹۷).

ما معمولاً به دیگران در بعضی چیزها اعتماد می‌کنیم مثلاً ما به مربیِ مهدکودک در نگه‌داری و مراقبت از فرزندمان یا به مشاوری که انتخاب کرده‌ایم تا ما را راهنمایی کند، اعتماد می‌کنیم. زمانی‌که یک وضعیتِ اورژانسی پزشکی داریم به اورژانسِ بیمارستان اعتماد می‌کنیم و خیلی موارد دیگر که دستِ‌کم در آنها به  مهارتهای اخلاقی و تخصصی افراد مربوط می‌شود، اعتماد می‌کنیم و خوش بین هستیم که به ما کمک کنند تا مشکل ما حل شود (مک لود[۲]،۲۰۰۲).

برای خوش بینی ، اعتماد لازم است نه بی اعتمادی و بدگمانی

البته در اعتماد، اعتمادکننده چیزی را نزد کسی که موردِاعتماد است به امانت می‌گذارد و با این کار، خود او آسیب‌پذیر می‌شود زیرا  تفسیر او نسبت به امانتی که به شخص دیگر داده است با تفسیر دیگری فرق می‌کند و از نظر یکی ممکن است حقیقت آن‌طور نباشد که او فکر می‌کرده است و به این ترتیب احساس فریب‌خوردگی کند. بنابراین داشتن تفسیر شناختیِ مشترک بین مردم به‌جای ساده‌لوحی موجب خوش بینی می‌شود.

با این همه، همانطور که فیلیپ کارتر می نویسد،  خوش بینی زیاد، با وجود مزایای بیشماری که برای ما به همراه می‌آورد، ممکن است آمادگی ما را برای رؤیارویی با مسائل و رویدادهای واقعی در زندگی کاهش دهد. از این جهت لازم است خوش بینی زیاد با ارزیابی درست موقعیت و یا مسئلۀ پیش آمده همراه باشد.

منابع:

1. کتاب «هیجان رفتار و تن گفتار»، تألیف محمود امیری نیا، فروردین ۱۳۹۳
2. کتاب “هوش هیجانی خود را بسنجید ” بر مبنای ۲۲ آزمون روانشناسی شخصیت، تألیف فیلیپ کارتر با ترجمه محمود امیری نیا و پریسا آقازاده، فروردین ۱۳۹۳

[۱] Govier, T.

[۲] McLeod, C.